Het betoverde tomaatje

Er was eens een tomaat.
Die tomaat was betoverd, hij kon veranderen in wat hij maar wilde.

Op een dag besloot het betoverde tomaatje op avontuur te gaan.
Hij ging naar buiten en zei: buig, buig, buig, verander mij in een vliegtuig!

Een uur later vloog hij boven gameland.
Maar wat was dat?
Hij stortte neer!
Wat moet ik doen?, dacht het jeweetwel tomaatje.
Straks word ik ketchup!
Toen kreeg hij een idee.
Ik verander me in een skippybal!
Knal, knal, knal, verander mij in een skippybal!

Het betoverde tomaatje is veilig geland in gameland en hij heeft zich weer in een tomaat veranderd.
Hee!
Wat is dat?
Een lopende dobbelsteen?, roept het betoverde tomaatje.
Ja, ik kan lopen.
En praten bovendien, zegt de dobbelsteen.
Waar ben ik?, zegt het dat weten we nu wel tomaatje.
Gewoon, in gameland.
Zal ik je meenemen naar mijn vriendjes?
Oké, antwoordt het betoverde tomaatje.

Hallo Hartenboer en Klaveraas!
Hoe gaat het met de kleine ruitenéén?
Goed, antwoord Klaveraas.
Maar wie heb je daar bij je?
Oh, dat is eh...
Ik ben het betoverde tomaatje, zegt het betoverde tomaatje.
Ik vind het hier wel leuk
Hallo!, horen ze achter hen.
Ze kijken om.
Ik ben Joker, zegt het meisje dat achter hen staat.
Wie ben jij?

Het betoverde tomaatje is op slag verliefd en ze trouwen met elkaar.
Het betoverde tomaatje laat zijn naam veranderen in Tom, en ze leven nog lang en gelukkig.

Einde

Dit verhaal heb ik geschreven in groep 7. We moesten een verhaal schrijven over een apart onderwerp, waarvan we de titel door loting kregen. Ik was erg blij met mijn verhaal – ik had wat mij betreft ook niet een van de moeilijkere opdrachten: die van mij was dus "Het betoverde tomaatje", de enige andere die ik me kan herinneren is "De mayonaiseglijbaan" – en ging er dan ook van uit dat ik wel zou winnen; de beste drie verhalen zouden namelijk voorgelezen worden bij de volgende maandopening. Toen ik erachter kwam dat ik het verhaal zelf zou moeten voorlezen, hoopte ik eigenlijk dat ik niet zou winnen, want het leek me onprettig om het podium op te gaan. Tot mijn verbazing won ik inderdaad niet. Een maand of wat later vond ik het verhaal in mijn laatje. Ik was het dus vergeten in te leveren.
Kort daarna besloot ik er toch wat mee te doen, al weet ik niet meer of er een bijzondere gelegenheid voor was. Hoe dan ook, ik tikte het verhaal over in Word en ontwierp een coverafbeelding. Toen heb ik een aantal afdrukken gemaakt en die langs de deuren verkocht voor een goed doel.