Praeter dictos in hac fabula illos, gratias Sillo et Tamarae ago.
Operatio Ovis
Fundus historiis veris - aliquid.
Praefatio
Lanata me animet hac fabula scribenda.
Haec fabula de ovium cornicumque bello est, et quattuor amicis fortibus.
Haec fabula de vita morteque, de temporibus bonis, malis horis.
Haec fabula est.
Incipiamus.
Fabula
Quondam cum Iovanus, Iortus et Labrovestis circumiecta in longa via ab pastis birotarent viderunt oves in pascuis. Iuvenibus ad oves consistentibus eas compellaverunt. Iovanus 'Compastules!' locutus est, 'vivitis vitam inutilem.
Coalescite cum nobis!'
'Cornices', Labrovestis addivit, 'inimici nobis sunt. Resistamus istis.'
Amici ovibus conciliatis duces constituerunt; munus ardeis imponerunt, et principem iis Colonellum Vivecogitam elegerunt, in vulgus 'Vivecogitam'. Hic ab loco oves praesidebat, cornices circumspectabat.
Omnia bona erant: oves crebrae contra cornices erant, Vivecogita ordinationem custodiebat, interdumque amici - quod Labrovestis abesset, David additus est - iuvabant.
Omnia bona erant; donec dies procellae magnae. Iste imber ab cornicibus improbis iniectus erat.
Cum omnibus exercitibus Vivecogita recessit; alii effugerunt, sed aliis frustra erat. In isto proelio pugnans periit quoque Vivecogita.
Occisa Vivecogita tempus frigoris hiberni secutus est, in quo multi exercituum perditi sunt. Cornices incedunt, et vias - ut aliud iter iuvenis fortibus inveniendum est - corrumpunt. Etiamsi illi istis obsistebant, semper numerus copiarum decrescebat.
Tamen tres iuvenes invulnerabiles videbantur. Quomodo? Vos narrem.
Quondam post scholam, David elasticulam vidit. Subiit tollitque. Paulum post, hic invenit aliam. Subiit tollitque. Paulum post, hic invenit tertiam. Subiit tollitque. Tunc, elasticulas in taleis ferreis portae suspendit.
Hae elasticulae amices ab cornicibus servabant. Ventus autem aliquando unam deflabat; ideo quoque amuleta sua habuerunt: elasticulae ab Pennala datae.
Sic invulnerabiliores erant, sed hostes minime pugnam destiterunt.
Breviter aliquid notandum est: iuvenes passeres speculatores ad cornices circumspectandum conciliaverant. Ita fere conficta cornicorum cognoscebant.
Fabulam resumamus!
Hiems longa, sed non perpetua erat. Tandem ver venit! Multae oves novae gignuntur, copiaeque auguntur. Viae firmantur, et amices florescunt. Viribus novis cornices repelluntur!
Hodie - tribus annis pauloque post - numerus cornicorum pastus pererrat. Hodieque oves istis fortiter obsistunt, et in porta ferra elasticulae pendent.
Salve Vivecogita, animus suus in pace requiescat!
~Sex Nulla Septem, MMXVII
Nederlands
Naast degenen genoemd in dit verhaal, bedank ik Sil en Tamara.
Operatie Schaap
Gebaseerd op een waargebeurd verhaal - enigszins.
Aanhef
Moge de Wollige me bezielen bij het schrijven van dit verhaal.
Dit is een verhaal over de oorlog van de schapen en de kraaien, en over vier dappere vrienden.
Dit is een verhaal over leven en dood, over goede tijden, slechte uren.
Dit is een verhaal.
Laten we beginnen.
Verhaal
Op een dag, toen Jovan, Jort en Tobias over een lange weg omgeven door weilanden fietsten, zagen ze schapen in de wei. Nadat de jongemannen bij de schapen tot stilstand waren gekomen, spraken ze hen toe. 'Weilandgenoten!', sprak Jovan, 'jullie leven een nutteloos leven. Sluit je bij ons aan!'
'De kraaien', voegde Tobias toe, 'zijn vijandig aan ons. Laten we ons tegen hen verzetten.'
De schapen als vriend verworven hebbende stelden de vrienden leiders aan; ze legden taken op aan reigers, en kozen als leider over hen Kolonel Leeftink, in de volksmond 'Leeftink'. Vanaf zijn positie hield deze toezicht over de schapen en hield hij de kraaien in de gaten.
Alles was goed: de schapen waren overvloedig jegens de kraaien, Leeftink bewaakte de orde, en de vrienden - omdat Tobias afwezig was, werd David toegevoegd - hielpen zo nu en dan.
Alles was goed; tot de dag van de grote storm. Dit noodweer was teweeggebracht door die vermetele kraaien.
Met alle troepen trok Leeftink terug; sommigen ontkwamen, maar voor anderen was het tevergeefs.
Strijdend in deze veldslag ging ook Leeftink ten onder.
Nadat Leeftink gevallen was volgde een periode van ijzige kou, waarin vele legers verloren zijn. De kraaien rukken op, en vernielen - opdat door de dappere jongemannen een ander pad gevonden moet worden - de wegen. Ook al bieden zij weerstand tegen hen, het aantal troepen neemt immer af.
Toch schijnen de drie jongemannen onkwetsbaar. Hoe? Ik zal het je vertellen.
Op een dag na school, ziet David een elastiekje. Hij bukt zich en pakt het op. Een weinig later vindt hij een ander. Hij bukt zich en pakt het op. Wat later vindt hij een derde. Hij bukt zich en pakt het op. Dan hangt hij de elastiekjes aan de ijzeren staafjes van de poort.
Deze elastiekjes beschermden de vrienden tegen de kraaien. Zo nu en dan echter blies de wind er een weg; daarom hadden ze ook hun eigen amuletten: elastiekjes gegeven door Veerle.
Zo waren ze tamelijk onkwetsbaar, maar de vijanden gaven het gevecht allerminst op.
Iets om kort op te merken: de jongemannen hadden de musjes als spionnen verworven, om de kraaien in de gaten te houden. Zo wisten ze ongeveer wat de kraaien bekokstoofden.
Laten we het verhaal weer oppakken!
De winter was lang, maar niet eeuwig. Eindelijk komt de lente! Er worden vele nieuwe schapen geboren, en de troepen groeien. De wegen worden verstevigd, en de vrienden bloeien op. Met nieuwe krachten worden de kraaien teruggestoten!
Tot op de dag van vandaag - drie jaar en een beetje later - bezwerft een aantal kraaien de weilanden. En tot op de dag van vandaag bieden de schapen hen dapper weerstand, en hangen elastiekjes aan de ijzeren poort.
Heil Leeftink, moge zijn ziel in vrede rusten!
~Zes Nul Zeven, 2017
English
Besides the people named in this story, I give thanks to Sil and Tamara.
Operation Sheep
Based on a true story - somewhat.
Preface
May the Woolly kindle me in writing this story.
This is a story about the war of the sheep and the crows, and of four brave friends.
This is a story about life and death, of good periods, bad hours.
This is a story.
Let us begin.
Story
Once upon a time, when Yovan, Yort and Tobias cycled over a long way surrounded by fields, they saw sheep in the meadows. After the youngmen had halted by the sheep, they addressed them. 'Fellow meadowmen!', said Yovan, 'you are living a useless life.
Unite with us!'
'The crows', Tobias added, 'are enemies to us. Let us stand up against them.'
After the friends had attracted the favour of the sheep, they established leaders; they imposed duties on herons, and as their leader elected Colonel Livetink, popularly known as 'Livetink'. He, from his position, guarded the sheep and watched the crows.
All was good: the sheep were abundant against the crows, Livetink guarded order, and now and again the friends - because Tobias was absent, David had been added - helped out.
All was good; until the day of the big storm. This storm had been cast by those wicked crows.
With all troops Livetink retreated; some escaped, but for others 'twas in vain.
Striving in this fight Livetink perished also.
After Livetink had fallen, a period of wintry cold followed, in which many troops were lost. The crows advance, and they destroy - so that a new way had to be found by the steadfast youngmen - the roads. Although they opposed to them, the number of forces ever decreased.
Yet the three youngmen seemed invulnerable. How? I will tell you.
One day, after school, David sees a hair tie. He stoops and picks it up. A little later, he finds another. He stoops and picks it up. A bit later, he finds a third. He stoops and picks it up. Then, he hangs the hair ties around the iron rods of the gate.
These hair ties protected the friends against the crows. Sometimes however, the wind blew one away; for that reason they had amulets of their own: hair ties given by Feather.
Thus they were quite invulnerable, but their enemies not in the least gave up the fight.
Something to be briefly noted: the youngmen had acquired sparrows as spies to keep an eye on the crows. In this way they knew generally what the crows had put together.
Let us resume the story!
The winter was long, but not everlasting. At last spring comes! Many new sheep are born, and the troops are expanded. The roads are fortified, and the friends flourish. With new power the crows are pushed back!
To this day - 3 years and a bit later - a number of crows wander the pastures. And to this day the sheep bravely stand up to them, and hair ties hang from the iron gate.
Hail Livetink, may his soul rest in peace!